Bandbreedte van het bewustzijn

Je kunt er geregeld iets over lezen. Artikelen over “het verhogen van je energie”. Verhogen is een logisch gevolg, voor wie ervan uitgaat dat we van 3D naar 5D gaan.
Maar in wezen is het ‘de bandbreedte van het bewustzijn’, welke zich momenteel versneld aan het uitbreiden is. Er verhoogd dus helemaal niks. Iets wat er allang is en deel van het geheel, verhoogd of verlaagd niet. Omdat onze spanwijdte qua bewust worden breder wordt, gaan we waarnemen wat eerder onder de radar bleef. Omdat we het simpelweg eerder niet waar kónden nemen. Je bewustzijn is dus aan het verruimen in plaats van aan het verhogen en bij de een gaat dat sneller als bij de ander, zoals het dat altijd heeft gedaan. Deze tijd biedt alleen meer mogelijkheden aan hen die het aangaan, omdat alles sneller gaat.

Stel je de tijd voor als het zand in een zandloper. Dan kun je zeggen dat we nu, als het ware in het nauwe deel van de zandloper zitten. De tijd (het zand) loopt sneller naarmate deze dichter bij het centrum komt. Laat je jezelf in vertrouwen meevoeren op de snelheid, dan kun je er het maximale voor jezelf uithalen. Wie deze voortrazende, niet te stoppen tijd, niet bijblijft en dus vertraagd, blijft achter.

Tijd is het spel welke zowel 3D als 5D in zich draagt. Zie hier ook het verschil in mensen. Je hoeft je dus niet druk te maken over hen die niet wakker zijn. Het is het vasthouden aan de illusie van het systeem. Het krampachtig grijpen naar dat wat als los zand aan elkaar hangt. Ogenschijnlijk als één materie maar zodra het zand het onherroepelijke centrum bereikt waarop het aanstormt, kan alleen het op zichzelf staande bewustzijn nog doorgang vinden als één geheel. De rest valt uiteen en vervaagd.
Pogingen doen om de ander te redden heeft dan ook weinig zin als zijn of haar bandbreedte nog ontoereikend is. Zij zitten op een andere frequentie, een ander kanaal met een andere werkelijkheid en dus andere muziek. Zaadjes planten kan nooit kwaad maar verwacht geen rijke oogst als de grond nog arm is.

De vrije val, welke in wezen al gebeurd voordat het zand het centrum bereikt vraagt verstilling van het zelf. Geen vragen, geen antwoorden, geen informatie. Niet willen weten, niet willen sturen. Alleen een zijn in een oneindig nu, van moment tot moment. Dit ene moment, zonder verleden, zonder toekomst. Wat nooit meer komt. Als je in dat moment kunt zijn, ben je er. Dichterbij dan dat kom je niet.

~ Catharina van Bemmel ~